دربارهٔ سیستان
مؤسسهٔ سیستان (به عنوان واحد مادر سیستان‌لرنینگز) نخستین مجموعهٔ آموزشی در کشور است که از تأیید شده‌ترین دستاوردهای هوش مصنوعی و نوروساینس استفاده می‌کند تا آموزشی شخصی‌شده به دانش‌آموزان ارائه کند. آموزش شخصی یعنی هر فرد مطالب را جوری یاد بگیرد که مغزش برای آن نوع یادگیری آماده است. در زمان پوشیدن لباس هیچ فردی نمی‌تواند لباسی که چند سایز برایش بزرگ‌تر است یا کاملاً با سلیقهٔ او ناسازگار است یا مناسب یک شرایط آب و هوایی خاص نیست را بپوشد. تصور کنید مغز ما نیازهایی هزاران برابر پیچیده‌تر از پوشیدن یک لباس مناسب دارد. به عنوان بخش کوچکی از این نیازها می‌توان ممکن است یک دانش‌آموز با دیدن یک تصویر موضوعی را یاد بگیرد و دانش‌آموزی دیگر با خواند یک متن دربارهٔ آن و دانش‌آموزی دیگر با شنیدن صدای فردی که دربارهٔ آن موضوع توضیح می‌دهد. همچنین افراد ظرفیت‌های شناختی (حافظهٔ بلند مدت، حافظهٔ کاری، توجه و تمرکز، زمان رسیدن به سرگردانی شناختی و...) کاملاً متفاوتی دارند. همهٔ ما می‌توانیم به یاد بیاوریم که موضوعی را یاد نگرفته‌ایم فقط چون از لحن یا شیوهٔ آموزش یک معلم خوشمان نمی‌آمد. یا از یک درس زده شدیم چون معلم آن درس در دبستان به حرفمان بی‌توجهی کرده یا اسممان را از روی لیست اشتباه خوانده است. همهٔ این موارد در همه جا پیش می‌آیند و بخشی از روابط انسانی‌اند و نمی‌شود به خاطرشان معلم یا مدرسه را مقصر اصلی دانست. اما راهی برای حل چنین مسائلی وجود دارد و آن هم شخصی کردن آموزش براساس نیازهای شخصی هر فرد است. کارِ ما در سیستان دقیقاً همین است. سیستان‌لرنینگز در ابتدای ورود هر دانش‌آموز به مسیر یادگیری، با سنجش نیازهای عمومی او نسخه‌ای اولیه از محتوا را برای او نمایش می‌دهد. سپس در هر لحظه (واقعاً هر لحظه) عملکرد، گفته‌های دانش‌آموز و نیازهایش را تحلیل می‌کند تا بهترین چیزی را ارائه کند که ممکن است فرد برای یادگیری یک موضوع در اختیار داشته باشد.
راستان
در این مسیر، راستان (راهنمای آموزشی سیستان) در کنار دانش‌آموز است تا به سؤالات او پاسخ دهد، محتوا را برای او شخصی کند و در صورت لزوم نیازهای او را بسنجد، تحلیل کند و آن‌ها را برطرف کند. این دستیار نه خسته می‌شود، نه با لحنی صحبت خواهد کرد که دانش‌آموز خوشش نیاید و نه او را قضاوت خواهد کرد. راستان فقط برای این وجود دارد که دانش‌آموز بتواند بهتر از آن باشد که هست، بدون اینکه چیزی که هست را دست کم بگیرد. یادگیری یعنی تغییر کردن، راستان برای افرادی است که می‌خواهند تغییر کنند و تغییر دهند. راستان فقط یک محیط مطلوب، گرمایی ملایم، نور مناسب و بارانی آرام فراهم می‌کند تا فردی که می‌خواهد استعداد درونی خود را رشد دهد و چیزی را یاد بگیرد و جسارت تغییر دادن را دارد، دست‌تنها نباشد؛ یک‌جور یارِ کمکی، یک رفیق همراه.
تکنولوژی آموزشی
سیستان تلاش می‌کند از هرچیزی استفاده کند تا دانش‌آموزان ایرانی به بهترین ابزار آموزشی مجهز باشند و هرچیز را آن‌طور یاد بگیرند که خودشان می‌خواهند و برایشان مناسب است. بخشی از این تلاش، استفاده از محتوایی است که بهترین معلمان سراسر کشور برای ما آماده کرده‌اند. تکنولوژی (مثل هوش مصنوعی) و علم (مثل نوروساینس) نیز در این مسیر ابزارهایی برای رسیدن به این هدف‌اند. هدف ما این نیست که از قافلهٔ ادای تکنولوژی را درآوردن عقب نمانیم. نمی‌خواهیم با نام‌های به‌روز و پرطمطراق گذاشتن روی خودمان، مخاطب را فریب دهیم تا محصول ما را بخرد. ما می‌خواهیم هیچ چیز در هیچ کجا نباشد که ما ندیده باشیم و از چشممان دور مانده باشد و این کم‌کاریِ ما باعث شود دانش‌آموزانمان در یادگیری سختی بکشند یا ناموفق باشند. ما هر کاری می‌کنیم که یادگیری (برای فردی که می‌خواهد یاد بگیرد)، باکیفیت، در دسترس و ساده و به دور از رنج و عذاب باشد.
تاریخچه
مؤسسهٔ سیستان در سال ۱۴۰۱ فعالیت خود را در قالب انستیتو ریاضیات سیستان آغاز کرد و اولین اقدام آموزشی آن مجموعه تولید بازی وی‌چی (گو، GO) بود. اقدامات انستیتو با هدف ارائهٔ ریاضیات باکیفیت در قالب‌های نوین بود و نتایج قابل توجهی نیز داشت. انستیتو در اولین سال برگزاری انتخابیِ تیم ملی وی‌چیِ ایران به شرکت‌کنندگان خدماتی ارائه کرد که باعث افزایش کیفیت مسابقات شد. همچنین انستیتو در مدت یک سال با مجموعه‌هایی مانند مرکز ریاضیات و علوم کامپیوتر دانشگاه واترلو در کانادا، مدارس انرژی اتمی (دبستان و متوسطهٔ اول دختران و پسران، تهران)، مجتمع آموزشی و فرهنگی علامه طباطبایی (متوسطهٔ اول پسران، آبشناسان)، مجتمع آموزشی بین‌المللی شهید مهدوی (دبستان و متوسطهٔ اول)، مدارس هدف (متوسطهٔ اول دختران و پسران) و بسیاری مدارس دیگر همکاری کرد. این همکاری در قالب آموزش معلم، طراحی و اجرای طرح درس، برگزاری مسابقات و جشنواره‌ها و برگزاری کلاس‌های آموزش ریاضی و بازی‌وارسازی ریاضی بود. فعالیت‌های انستیتو تا نیمهٔ سال ۱۴۰۳ به همین صورت ادامه داشت که از شهریور ماه سال ۱۴۰۳ با حمایت معاونت علمی ریاست جمهوری و سرمایه‌گذاری صندوق نوآوری و شکوفایی ریاست جمهوری و کارخانهٔ نوآوری هم‌آوا، سیستان‌لرنینگز با ایدهٔ بزرگ‌ترِ شخصی کردن کل آموزش مدرسه‌ای شکل گرفت.